Hama düştü,
Humus düştü,
Membiç düştü,
İdlip zaten düşüktü.
Tel Rıfat düştü,
Halep düştü,
Önce kardeşim Esad’ken sonradan Esed’e dönüşen diktatör oğlu diktatör kaçınca,
Şam düştü,
Ve nihayet,
Şam düşünce İngilizin masa başında çizip şekillendirdiği sonradan olma devlet,
Suriye düştü.
Bu arada kimin kim olduğu,
Kimin kimden olduğu,
Kimin kimle ne için kavga ettiği,
Kimin eli kimin cebinde olduğu bilinmezken orta doğuda,
Bizim ülkemizde domates fiyatı düşmedi.
Biber fiyatı düşmedi,
Patlıcan fiyatı düşmedi,
Sarımsak-soğan fırsatçının kontrolündeyken,
Et fiyatı da düşmedi.
Asgari ücret yerinde saydı bir yıl…
Emekli mutlu müreffeh,
Kavun-Karpuz fiyatı mevsimsel..!
Bol olduğu dönem dilime bölünse de fiyatı artarak bu güne kadar geldi şükür.
Yağ fiyatı düşmedi,
Süt fiyatı düşmedi,
Peynir fiyatı düşmedi,
Zeytin uçtu,
Bal’ın yanına yanaşılmazken,
Tavuğun kıçına kıran girmiş gibi yumurta fiyatı da düşmedi iyi mi?!
Gaz bulduk Karadeniz de,
Ege de-Akdeniz de,
Anadolu’nun dağların da ovaların da,
Petrol bulduk, su niyetine içilecek benzin bulduk,
Mazot bulduk,
Rüzgar gülünden elektrik üretip Güneş’e sırtımızı dayadık ama fiyatları yine düşmedi,
Üzülmedik!..
Hani diyor ya şair “ayrıdır ellerden bizim sevincimiz de üzüntümüz de” diye,
Hah!..
Bizi biz yapan,
Bizi hayatta tutan,
Varlık nedeni dediğimiz ne varsa yaşamsal “adalet” dahil kaybolmasına, düşmemesine,
Hatta
Yok olmasına üzülmedik,
Bilakis;
Onlara vermediğimiz tepkiyi Suriye’nin şehir şehir,
Kasaba kasaba,
Köy köy kimine göre özgürlük savaşçısı, kimine göre dinci terör örgütü denilen gurupların eline
geçmesine verdik…
Sevindik!..
O nedenle kimse son yıllarda “Türk halkı gülmeyi unuttu, açlıkla-yoklukla- yoksullukla-hırsızlıkla-
adaletsizlikle imtihan ediliyor” gibisinden kocaman kocaman laflar etmesin.
Her şey bir tarafa,
Suriye düştü biz mutluyuz!..
Emekli-işçi- memur,
Asgari ücretlinin maaşı artmasa da,
Temel gıda maddeleri,
Ev kiraları,
Petrol ve elektrik fiyatları düşmese de olur..!
Biz mutluyuz,
Hem de çok mutluyuz, Suriye düştü!..