Aptal değilim,
Salak hiç değil!..
Sosyal medyada eski ortaklardan birileri bir şeyler anlatıyor
Ama
Onların anlatımları ile öğrenmiş de değilim…
Biliyor, hissediyor, yaşıyorum, gün aşırı fakirleştiğimi görerek.
Bir şekilde,
Birkaç yöntemle,
Birileri tarafından memleketin soyulduğunu,
Eskiden her ay bir kuzu kesen memleketin ferdi olarak şu an ayda bir de olsa, bir kilo et’e
uzanamadığımdan bilemeyecek kadar dangalakmıyım!?
Sadece et olsa iyi!..
Soğan var o etin için de,
Sarımsak var,
Domates,
Biber kardşliği dahil,
Keyfe göre her türlü sebze var!..
Ve fakat,
Tüm bunlara uzanamayıp vitrinden seyreden,
Ve
Hal böyleyken,
En büyük fantazisi zürüyetinden olanı evlendirmek olan
Ve lakin,
Cepkenin de cep bulunmayan,
Ve
Bu konu dahil temel ihtiyacı olan her şeye acizliği aşikar,
Yurdum emeklisi,
Hatta
Asgarisinden ücretle çalışan insanına ,
Nerde nasıl,
Kaç kişinin çalıştığını,
Çalışanının hangi sendikaya bağlı olduğunu bilmeyen,
Yerli,
Bir o kadarda milli olduğu söylenen otomobilimiz Toog’a sıraya girenle, ki, o da bir muamma, övünen
Müslümana anlat anlatabilirsen!..
“ Tay, kendine eyer! vurulan çayırı özler” misali,
Önümüzde bir seçim var bu duruma devam
Yada
Tamam diyeceği necip milletimin.
Ve
Birkaç gün sonra yaşayıp göreceğiz, özlemine dayanamam ben bu çayırın mı diyecek,
Yoksa
Diyarbakırlının dediği gibi “yeterin ülen” deyip kestirip atacak mı, yaşayıp göreceğiz